Παρέα με δεκάδες τουρίστες πήρα το καράβι από την Κίσσαμο με κατεύθυνση προς τη Γραμβούσα.
Μια πολυφωνία από διάφορες γλώσσες ανάκατες: αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ρώσικα, ιταλικά. Ελληνικά άκουγα μόνο στις σκέψεις μου και από τους υπαλλήλους του καραβιού που πειράζονταν μεταξύ τους. Μετά από μία ώρα και πολλά μποφόρια φτάσαμε στην Ήμερη Γραμβούσα. Μια ουρά πολλών μέτρων ξεκίνησε με ανθρώπινα σώματα να ανηφορίζουν προς το Ενετικό Φρούριο του 16ου αιώνα.
Σα να ήμασταν το ποίμνιο και το κάστρο ο ποιμένας μας. Ήταν κουραστικό το ανέβασμα, αλλά η γαλάζια θέα και ο αναζωογονητικός θαλασσινός αέρας με αποζημίωσαν. Και στο κατέβασμα, γνώρισα το "δήμαρχο" της Γραμβούσας, τον καπετάν-Μιχάλη, και την παρέα του.
Μου έδωσαν ένα ποτήρι νερό να ξεδιψάσω και μου χάρισαν όμορφες ευχές για ένα λαμπερό καλοκαίρι. Παραλίγο να χάσω το καράβι. Κρίμα που δεν το έχασα. Την επόμενη φορά.
Γλύκα Στόιου για το mykriti.gr
