Στην καρδιά του το καλντερίμι της Σπιναλόγκας. Τα μικρά χαμόσπιτα με το κεραμιδάκι. Το παιδομάνι τρέχει, το μικρό μπακάλικο του Λαμπράκη, είναι εκεί. Πιο ψηλά τα μεγάλα βενετσιάνικα τείχη με το Μαρτινέγκο. Εκεί κρεμόμαστε για να δούμε τον Εργοτέλη. ΣΑΝ ΣΕ ΑΛΛΗ ΖΩΗ, κάθομαι στο μεγάλο πεζοδρόμιο,όπου καταθέταμε τα όνειρά μας. Εκεί και το μεγάλο πεύκο, που λέγαμε τα μυστικά μας.Δίπλα η μεγάλη ''αλάνα '' του '' Λάκκου ''. Το πάνινο τόπι περιμένει κι αυτό εκεί.Κι εκεί που το παιδομάνι ζητούσε μιά ευκαιρία για να πάρει μια ανάσα,ξαφνικά παρουσιάζεται η '' μορφή '' του'' Σαββάτου''. Ήταν μιά ''σκιά'' σαδιστικής ευχαρίστησης.Όλο το τσούρμο από πίσω νατην κυνηγά.Είχαμε μια δεύτερη ευκαιρία, να σκαρφαλώσουμε ξανά στα τείχη, και να πάμε να δούμε τα πονηρά ραντεβουδάκια της Βίγλας. Προσφιλής προορισμός μας και ο ''Σιναiτης΄Αγιος'' για ''τον άρτον τον επιούσιον''. Πιο πέρα και το ''μικρό χαμαμάκι'', ήταν κάτι σαν την ''κολυμπήθρα του Σιλωάμ''
Στο κέντρο και το μικρό καφενεδάκι, το στέκι των'' Μεγάλων''. Βρέχει και οι χοντρές σταγόνες της βροχής, κτυπούν στο καλντερίμι. Τζάμια θολά, ο υγρός αέρας ανοίγει τα παράθυρα. Σκύβουν μισόγυμνες γυναίκες,ακούγονται βραχνά τραγούδια και γέλια. Ξανακλείνουν τα παράθυρα. Ακόρεστη πληρωμένη ηδονή, ανθρώπινη μυρωδιά, βρισιές με ερωτικές κραυγές...και ο λακκιώτικος ''θίασος'' εκεί,όλοι οι''Λακκιώτες του ''δρόμου'',όλοι οι'' ήρωες''.Ο'' Μπουκάλας'',ο ''Λαουτιέρης'',η ηρωϊκή μορφή το ''Σαββάτο''..επίσης η μεγαλύτερη χοντρή ''Περσόνα'',που πάνω της είχε επενδύσει,όλες του τις ονειρώξεις το παιδομάνι... Και πάνω απ' όλα και όλους,ο ''Γέρος''.Ο ''Γέρος'' ήταν κάτι σαν ξωτικό.Ήταν όλος ο λακκιώτικος ''θίασος'' μαζί. Ο ''Μάντης'' ο ''Προστάτης'' του '' απαγορευμένου ''... και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του καφενείου και μπαίνει ο ''Γέρος...., Ήρθε η καινούργια., λέει.......
